: Linux ;)

Pary_anime

Synek zwierza się ojcu:
- Tato, chciałbym w końcu zasmakować seksu, ale nie wiem jak zaproponować to kobiecie...
- Musisz, synu, kupić jej wielki bukiet pieknych róż, zaprosić ją do wykwintnej restauracji na dobrą kolację i markowe wino, poźniej zabrać ją ekskluzywnym samochodem do drogiego hotelu...
W tym momencie wtrąca się córka:
-- Tatusiu, a co z romantycznym spacerem nad brzegiem jeziora, zbieraniem polnych kwiatów w świetle księżyca, szeptaniem czułych słowek?
-- To wszystko wymyslili linuksiarze, córeczko, żeby podupczyć za darmo...

---

Na pl. comp. bazy-danych jest wysyp pytań egzaminacyjnych i próśb o pomoc w realizacji projektów. Powód prosty - sesja. Za którymś razem jakiś gość po prostu zadał 79 pytań, a Hubret Depesz nie zdzierżył i odpowiedział. . . Miłej lektury!

From: hubert depesz ******
Subject: Re: [bazy danych] 79 Pytan !
Newsgroups: pl. comp. bazy-danych

Dagger wyrzeźbił(a):
1. Opisać zasadniczą różnicę pomiędzy danymi składowanymi w postaci elektronicznej a na papierzeDepesz napisał(a):te na papierze łatwiej się palą, ale za to są niewrażliwe na pola magnetyczne.
2. Przykłady modeli bazy danychDepesz napisał(a):model prosty i model złożony
3. Silniki bazy danychDepesz napisał(a):benzyna, dizel, elektryczny, gazowy (propan butan lub wodór) oraz hybrydy
4. W jakich plikach przechowuje informacje ACCESSDepesz napisał(a):duzych
5. Typy liczboweDepesz napisał(a):a to nie jest pytanie
6. Jakie są typy danychDepesz napisał(a):proste i zlozone. lub duze i male.
7. Co to jest klucz głównyDepesz napisał(a):to taki klucz co to na nim jest napisane "glowny"
8. Czy klucz główny może otrzymać wartość null i dlaczegoDepesz napisał(a):moze. a dlatego, ze programista nie uczyl sie na lekcjach
9. Dlaczego klucze główne otrzymują najczęściej typ danych autonumer?Depesz napisał(a):bo programisci sa leniwi
10. Obiekty w ACCESSDepesz napisał(a):sa przyciski, menu i tabelki.
11. Co to jest tabela w bazie danych?Depesz napisał(a):to taka specyficzna tabela ktora zostala umieszczona zamiast na kartce to w bazie danych
12. Co to jest formularz?Depesz napisał(a):taki kawalek papieru na ktorym sa nadrukowane linie i literki ukladajace sie w dosyc charakterystyczne wzory
13. Co to jest kwerenda?Depesz napisał(a):takie zapytanie po polskawemu.
14. Co to jest raport?Depesz napisał(a):informacja.
15. Jaką rolę spełnia serwer bazy danych?Depesz napisał(a):serwer - z angielskiego server - to serve - słuzyć. rolę służalczą.
16. Jaką rolę spełnia klient serwera bazy danych?Depesz napisał(a):odwrotną do serwera.
17. Co to jest transakt SQL?Depesz napisał(a):to taki sql który nie jest transakt, ale producent go tak nazwał dla zmyłki.
18. Jakie platformy klienckie mogą przyłączyć się do Microsoft SQL?Depesz napisał(a):sprytne.
19. Co to jest Microsoft DTC Serwis?Depesz napisał(a):to usgługa dtc autorstwa firmy microsoft.
20. Co to jest API?Depesz napisał(a):afirmacja przyszłego istnienia. ogólnie: otaczanie czcią dzieci nienarodzonych.
21. Co to jest com?Depesz napisał(a):certyfikowany operator myszki (komputerowej). microsoft w pewnym momencie wprowadził jak sie okazało, że tylko 3. 14% uzytkowników potrafi korzystac z myszy z 16 przyciskami, 4 rolkami i joystickiem.
22. Co to jest ODBC?Depesz napisał(a):odgórna decyzja byłych ciołków. jak ktoś jest mało kompetentny (np. nie uważał na lekcjach z baz danych) to go awansuja na szefa. i jego decyzje są określane jako odbc.
23. Co to jest ADO?Depesz napisał(a):hmm. . jesteś pewien, że to powinno być w tym egzaminie? ado to znany okrzyk ze szpitali gdzie leczy się osoby z zaburzeniami jedzenie, znaczy:
anorektyczki - drżyjcie: OBIAD!
24. Czym zajmuje się agent w MySQLServer?Depesz napisał(a):podsłuchiwaniem.
25. Jak wygląda proces autentykacji w Serwerze baz danych?Depesz napisał(a):tajemniczo - i w dodatku zazwyczaj zza rogu.
26. Jak tworzymy SQL tabele?Depesz napisał(a):szybko, aby nikt nie widział.
27. Co to jest IDE w Visual Basic?Depesz napisał(a):to te okienka gdzie rysujesz.
28. DebagDepesz napisał(a):a dokładniej de Bag. stara szlachecka rodzina w południowej francji.
29. Jak zadeklarować funkcję w Visual Basic?Depesz napisał(a):skutecznie.
30. Jakiego znaku używamy do kontynuacji wiersza?Depesz napisał(a):właściwego.
31. Opisz różnice pomiędzy obiektami a metodamiDepesz napisał(a):różnica ta jest piękna. złoto-seledynowy odcień (z lekko fioletowymi przebarwieniami na rogach) zapewnia bogactwo wrażeń estetyczny.
32. Opisz znamie metody obiektuDepesz napisał(a):znamie jest w kształcie fasolki.
33. Scharakteryzuj obiekt Msg boxDepesz napisał(a):obiekt msg box jest wysoki, ma ciemne włosy i niebieskie oczy.
34. Co to jest intelisens i jak go wykorzystać?Depesz napisał(a):to taki sens to jest inteligentny. ale tym pytaniem nie musisz się
przejmować - to na pewno nie do ciebie.
35. Systemy bazo danoweDepesz napisał(a):dzielimy na podłużne i poprzeczne.
36. Systemy zarządzania bazami danychDepesz napisał(a):dzielimy na skuteczne i nieskuteczne
37. Systemy zarządzania bazami danych typu WorkStation-ACCESSDepesz napisał(a):a to tez nie jest pytanie.
38. Jakie znasz języki programowania, które mogą się połączyć z relacyjną bazą danych przez odbc?Depesz napisał(a):a co to są języki programowania?
39. W jakim języku programowania napiszemy bazę, która będzie się komunikowała z klient serwer?Depesz napisał(a):w dobrze znanym.
40. Kto określił zasady relacyjnej bazy danych?Depesz napisał(a):ja!
41. Definicja bazy danychDepesz napisał(a):baza danych to taka baza do której wkładamy (a czasem i wyjmujemy) dane.
42. System zarzadzania bazami danychDepesz napisał(a):mam deja-vu. vide 36.
43. Na czym polega przetwarzanie danych?Depesz napisał(a):bierzemy dane, przetwarzmy - wychodzi co innego. czyli taka transmutacja po naszemu.
44. Co to są moduły w Visual Basic for aplica. . . . ?Depesz napisał(a):for applica? to niby z włoskiego? ale ja nie znam tego języka.
45. Jakim słowem kluczowym rozpoczynamy a jakim kończymy procedure?Depesz napisał(a):słusznym i odpowiednim
46. Ile (około +-) funkcji posiada procedura comand buton?Depesz napisał(a):a z jaką dokładnościa mam podać? bo u mnie comand buton ma 12. 5367 funkcji.
47. Umieć napisać kalkulatorDepesz napisał(a):ooo znowu nie pytanie.
48. Różnica miedzy deklaracją zmiennych din, static a global?Depesz napisał(a):jest. ale aż wstyd to opisać. na sama myśl się rumienię.
49. Jak określimy strukturę decyzyjną w Visual basic. . . Depesz napisał(a):błędna.
50. Czym sią funkcje a czym procedury?Depesz napisał(a):no wiesz co? duzy chłopczyk i takich rzeczy nie wie?
51. Podaj przykład wykonania pętli w Visual BasicDepesz napisał(a):nie podam, bo nie pozwala mi na to moje wyznanie.
52. Co to jest record set w visual. . (scharakteryzuj)Depesz napisał(a):record set to taki set (częśc meczu tenisa) w którym padnie rekordowy wynik.
53. Scharakteryzuj komendę findDepesz napisał(a):fajna jest.
54. Napisać kalkulator kolorówDepesz napisał(a):znowu nie pytanie.
55. Jakie znasz metody użycia SQL w Visual basicDepesz napisał(a):poprawne i niepoprawne.
56. Jaka jest różnica między JET a ODBC?Depesz napisał(a):taka jak między fibakiem a siwakiem.
57. Jakie znasz rodzaje kwerend + shcarakteryzowaćDepesz napisał(a):jak wszystko - mogą być kwerendy sensowne i te inne. te inne to zwykle efekt pracy niedouczonych łosi.
58. Scharakteryzuj sprzężenia w ACCESSDepesz napisał(a):sprzeżenia powstają jak coś co trwa 3 godziny ma być zrobione w 5 minut. potem trzeba się odprężyć. i stąd problem alkoholizmu wśród informatyków.
59. Dopasować kwerendę do zapytania SQLDepesz napisał(a):znowu nie pytanie, ale powiem, że najlepiej dopasowuje się nożyczkami.
60. Jak optymalizować kwerendy?Depesz napisał(a):oczywiście skutecznie. nieskuteczna optymalizacja jest o kant . . . potłuc.
61. Różnica miedzy formatem a maską w strukturze projektowej tabeli danychDepesz napisał(a):maska to takie coś co się na twarz zakalda idąc na imprezę.
a format? nie kojarzę.
62. Scharakteryzuj formaty numeryczne wraz z przykładamiDepesz napisał(a):nie chce mi się.
63. Scharakteryzuj format data, godzina podaj przykładyDepesz napisał(a):nie chce mi się.
64. Jak zlikwidować jakąs opcje z formularzaDepesz napisał(a):wynająć killera.
65. Co to są listy rozwijalne i jak je definiujemy?Depesz napisał(a):to kiedyś było - jak król wysyłał list do innego to one były nawinięte na takie cuś. i jak list był czytany to trzeba było rozwijać.
66. Kiedy używamy zdarzenie NOT and LISTDepesz napisał(a):wtedy gdy zachodzi taka potrzeba.
67. Jak budujemy podformularze?Depesz napisał(a):sugeruję bodować solidnie.
68. ACTIV X i jak z niego korzystać?Depesz napisał(a):najlepiej wcale. przecież wszyscy wiemy czego symbolem jest literka x.
69. Różnica miedzy oprogramowaniem w wersji ALFA,BETA, FAINLA? Depesz napisał(a):fainla? nie zrozumiałem pytania.
70. Jak testujemy aplikacje?Depesz napisał(a):dlugo i namiętnie.
71. Scharakteryzuj najbardziej istotne elementy definicji bazy danychDepesz napisał(a):a to bazy danych mają jakąś definicję?
72. Różnica między DDL a DMLDepesz napisał(a):ddl ma "d" na drugiej pozycji, a dml ma tam "m".
73. Przykładowe zastosowanie bazy danychDepesz napisał(a):kompakty z bazami idealnie nadają się jako podstawka pod kubeczek - jak cieknie to nie na stół tylko na cd.
74. Scharakteryzuj systemy zarzadzania bazami danychDepesz napisał(a):bazami danych nikt nie zarządza. same się rządzą - świnie!
75. Czym się charakteryzuje model zwenętrzny bazy danychDepesz napisał(a):zewnętrznością.
76. Czym się charakteryzuje model pojęciowyDepesz napisał(a):pojęciowośicą
77. Czym się charakteryzuje model wewnetrznyDepesz napisał(a):wewnętrznością (inaczej: bebechami).
78. logicznyDepesz napisał(a):logiczny co?
79. Jakie są cele realizowane przez bazę danychDepesz napisał(a):dalekosiężne.
W pewnej firmie komputery miały na obudowach naklejki z kodami kreskowymi. Określały one lokację, imię, i resztę szczegółowych danych pracownika po zwykłym zeskanowaniu ich lub ręcznym wpisaniu cyferek.
Pracowniczka: Halo? Nie mogę wejść do internetu...
Serwisant: Ok. Niech mi Pani przeczyta przydzielony jej numer identyfikacyjny.
Pracowniczka: A co to takiego?
Serwisant: To ta mała naklejka z kodem kreskowym na przodzie budowy
Pracowniczka: Aha, już podaję. Gruby pasek, cienki pasek, gruby pasek, gruby pasek ...

Klient: Dostałem od was update do waszego oprogramowania, ale nadal mam błędy...
Serwisant: Czy zainstalował Pan już update?
Klient: Nie. Och, muszę go zainstalować, żeby zadziałał, tak?"

Klient: Mam problem z zainstalowaniem waszego oprogramowania. Mam dość stary komputer, i kiedy piszę INSTALL, wszystko co mi wyskakuje to komunikat "Bad command or file name".
Serwisant: Ok, proszę sprawdzić katalog A:. Proszę wejść w A: i wpisać DIR.
(Klient po kolei wyczytuje zawartość dyskietki, w tym także plik INSTALL.EXE.)
Serwisant: No tak... ten plik tam jest. Proszę jeszcze raz wpisać INSTALL.
Klient: Ok. (cisza) Nadal pojawia się "Bad command or file name".
Serwisant: Hmmm. Plik tam jest i to w odpowiednim miejscu... Czy Pan na pewno wpisuje I-N-S-T-A-L-L i naciska klawisz ENTER?
Klient: Tak, oczywiście. Spróbuję jeszcze raz. (cisza) Niestety, nadal jest Bad command or file name.
Serwisant: (bardzo skołowany): Czy jest Pan absolutnie pewien, że wpisuje Pan I-N-S-T-A-L-L i naciska klawisz z napisem ENTER?
Klient: No tak... Ale mój klawisz Nnie działa używam M zamiast niego... Czy to ma jakieś znaczenie?

Trwa wymiana monitorów. Nagle jedna z praconic po tym jak odlączono jej monitor i wynoszono z pokoju zaczęła wrzeszczeć......
Klient: Halo, zaraz, na tym pulpicie są bardzo ważne dokumenty !

W sklepie z akcesoriami komputerowymi.
Klient: Poproszę podkładkę pod mysz.
Sprzedawca: Oczywiście, proszę Pana. Mamy wielki wybór...
Klient: Ale ja chcę taką pod Windows 98...

Serwisant: Raz otrzymałem faks na którym była adnotacja, żebym zaraz po przeczytaniu odesłał dokument z powrotem, bo klient chce zatrzymać oryginał.

Klient: A jak sie tworzy tą Patrycję

Klient: ...a tego EMILA to jak mam wysłać ?

Jest to opowieść o najbardziej chyba spektakularnej grupie hackerskiej w historii Netu oraz najgenialniejszym hackerze wśród seniorów. Pan Bogumił S., bo o nim mowa zaczął się co prawda interesować komputerami dopiero w wieku 68 lat, lecz efekty jego zainteresowań przerosły jego najśmielsze oczekiwania.

Ale zacznijmy od początku.
-Pamiętam jak dziś. To było w 1987 roku... byłem właśnie wtedy na poczcie po swoją emeryturę (u pani Halinki z 3 okienka) kiedy po raz pierwszy zobaczyłem komputer. Stał na biurku przykryty pokrowcem - wspomina pan Bogumił.

Wtedy jeszcze nic nie wskazywało na to, że komputery staną się jego życiowym hobby.
-W roku 1989 w bibliotece wojewódzkiej, gdzie często zaglądałem też były już komputery... pamiętam, że po raz pierwszy (i ostatni) usiadłem wtedy przed klawiaturą. Kompletnie nie wiedziałem co mam zrobić, więc najpierw przeczytałem cztery razy to co było napisane na monitorze. Potem jakoś już poszło... Tego samego dnia wypożyczyłem książkę o rosyjskich maszynach cyfrowych, z której dowiedziałem się co to jest bit i bajt oraz kto to jest Lenin.

Od tej pory zaczął się intensywny okres w życiu pana S. Całe dnie spędzał w czytelni pochłaniając książki o komputerach, systemach operacyjnych, sieciach komputerowych, ale nie tylko. W kręgu zainteresowań pana Bogumiła znalazła się również telefonia i budowa modemów, co zresztą zaowocowało w późniejszym czasie rewolucyjnymi metodami stosowanymi przez grupę "Sendbajt". Ale nie uprzedzajmy faktów. Na początku 1989 roku poznał pan S. niejakiego Mieczysława R., również emeryta, który większość życia spędził na instalowaniu sieci telefonicznych oraz pracy na Strowgerze. Mietek (jak o nim mawiał pan Bogumił) był wtedy zgorzkniałym 64-letnim emerytem, dysponował jednak dużą wiedzą praktyczną i dlatego właśnie pan Bogumił postanowił zawrzeć z nim spółkę w celu wyciągnięcia od niego możliwie dużo wiedzy (być może już wtedy istniały w głowie Bogumiła S. zarysy szatańskiego planu który później przyniósł sławę jemu oraz grupie "Sendbajt").

Kolejny rok pan Bogumił spędził razem z Mietkiem na dalszym intensywnym szkoleniu w bibliotekach i nie tylko. Prenumerata "Bajtka" otworzyła mu oczy na wiele zagadnień o komputerach o których dotąd nie wiedział nic. Nieodzownym elementem życia stały się nocne rozmowy z Mietkiem przy kubku kakao, w czasie których prowadzili ożywione dyskusje a to o plikach, a to o systemach Dos, Unix a to o protokołach sieciowych lub modemowych. Czasami w domu pana Bogumiła pojawiała się także pani Bożenka- żona pana Mietka. Przygotowywała im kakao i przysłuchiwała się o czym rozmawiają. Czasem też zadawała pytania, które jednak nie zawsze miały sens...
Gdzieś tak w sierpniu 1990 pan Bogumił stworzył swój pierwszy program - był to generator liczb losowych totolotka napisany w basicu Commodore 64. Niestety program istniał tylko na kartce z notesu, a to z tego prostego powodu, iż pana Bogumiła nie było stać nawet na najtańszy komputer 8 bitowy. Później przyszła nauka assemblera. Okazało się, że pan S. ma do tego nadzwyczajny talent. Już po miesiącu nauczył się wszystkich rozkazów procesora 8086. Po kolejnych 3 miesiącach żmudnej nauki miał opanowane wszystkie przerwania i był w stanie pisać i debuggować programy w assemblerze, i to jedynie za pomocą kilku kartek papieru kancelaryjnego i ołówka z gumką. Kiedy pan Bogumił dowiedział się już dostatecznie dużo o komputerach i systemach operacyjnych, przyszła pora na gruntowne studiowanie sieci, zwłaszcza rozległych. W ciągu pół roku intensywnego wkuwania, połączonego z ćwiczeniami praktycznymi, pan Bogumił zdobył tak wiele informacji, że mógł np. zakodować dowolny tekst na ciąg znaków ASCII, po czym zamienić to na ciąg zer i jedynek oraz podzielić na pakiety wyposażone w sumę kontrolną, bity stopu parzystości i takie tam. Po wielu treningach okazało się, że potrafi on z pamięci podać 1 kB pliku binarnego (ewentualnie zaszyfrować go np. metodą xor w czasie rzeczywistym). Pan Mietek także nie próżnował - na polecenie pana Bogumiła zbudował specjalny aparat telefoniczny z dwoma mikrofonami oraz z trzema słuchawkami.

Mówi pan Bogumił:
- Tak pod koniec roku 1991 miałem już dużo wiadomości i wiedziałem dokładnie czego chcę. Chciałem dostępu do niezliczonych zasobów wiedzy zgromadzonej na wszystkich komputerach świata. - Mówiąc to pan Bogumił wzrusza się bardzo, i widać, że silnie to przeżywa.
-Przełomem był styczeń 1992. Czytałem właśnie o najnowszych metodach modulacji sygnału w paśmie telefonicznym, kiedy wpadł Mietek z nowym "Bajtkiem". Była tam opublikowana lista wszystkich BBS-ów w Polsce. Postanowiliśmy sprawdzić te numery. Ponieważ ja nie mam telefonu, ubrałem się ciepło i poszliśmy nie opodal do automatu. Wg "Bajtka" w naszym mieście były 3 BBSy. Drżącymi rękoma wykręciłem numer pierwszego BBSu, i w chwili gdy chciałem wrzucić żeton, Mietek powstrzymał mnie i sam energicznie przywalił w aparat centralnie od frontu. Spojrzałem na niego ze zdziwieniem, ale nie było czasu na wyjaśnienia, gdyż w tym momencie nastąpiło połączenie, a ja w słuchawce usłyszałem dzikie piski o dużym natężeniu, wpadające wprost do mego ucha. W pierwszym odruchu wypuściłem słuchawkę z ręki, ale zaraz się opamiętałem i Mietek podał mi słuchawkę znowu. Tym razem byłem już przygotowany i starałem się rozróżnić poszczególne dźwięki. W młodości byłem między innymi muzykiem jazzowym, więc od razu wyłapałem częstotliwość nośna na 1200 Hz. Słychać było regularne sekwencje pisków. Powtórzyło się to w sumie sześć razy, i modem po drugiej stronie wyłączył się. Czasu nie było dużo, ale już po tym pierwszym połączeniu zorientowałem się, że mam do czynienia z jakimś modemem 2400, a także rozpoznałem rodzaj modulacji. Za chwilę wykręciliśmy ten sam numer raz jeszcze i tym razem spróbowałem nawiązać łączność. Gwizdanie do mikrofonu niewiele pomogło, więc wpadłem na pomysł, żeby Mietek wymawiał "aaaaaaaa" na częstotliwości ok. 2400 Hz, a ja w tym czasie wydawałem odpowiednie piski w celu przeprowadzenia handshake'u oraz uzyskania połączenia z odległym komputerem, z prędkością przynajmniej 300 bps. Próbowaliśmy jakieś 4 razy zanim się to udało. Jednak po odebraniu wiadomości wstępnych oraz zalogowaniu się do BBSa jako anonymous połączenie zostało przerwane, ponieważ Mietek zaniósł się nagle straszliwym kaszlem. Mnie zresztą też rozbolało gardło od wydawania pisków, oraz ręka od notowania zer i jedynek. Pracę także utrudniał fakt, że musiałem jednocześnie nadawać i deszyfrować dane. Należało zdecydowanie opuścić budkę i udać się do domu w celu obmyślenia innej strategii, zwłaszcza, że wokoło zebrał się tłumek młodych osób, przyglądających się nam dość dziwnie. No cóż, to moje pierwsze połączenie z modemem było może niezbyt udane ale za to wiele się nauczyłem.

Co robił pan Bogumił S. w następnych dniach? Otóż zdał on sobie sprawę, że w pojedynkę z Mietkiem wiele nie zdziałają. Potrzebowali pomocy fachowców. Na pierwszy ogień poszła pani Bożenka, która jako regularna bywalczyni coniedzielnej mszy świętej, dysponowała odpowiednim głosem, z którym pan S. wiązał duże nadzieje.
-Pani Bożenko, pani będzie pełniła w naszej grupie funkcję generatora fali nośnej.
-Ło Jezu! A co to jest ? W imię ojca!
-Spokojnie pani Bożenko, to nic trudnego, niech no pani powie "aaaaaa".
-Aa
-Ale tak długo "aaaaaa" i tutaj, do mikrofonu proszę.
-Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
-Dobrze. No widzi pani? Trudne? Nietrudne. Panie Mietku odczytał pan częstotliwość na oscyloskopie?
-Niewiarygodne! Dokładnie 2400 Hz panie Bogumile!
-Fantastycznie! Jest pani najstarszym generatorem fali nośnych telefonicznych na świecie.
-No wie pan?
-Żartowałem, he he.
-Panie Bogumile, a jak będzie się nazywała nasza grupa?
-Już to przemyślałem, proponuję "Sendbajt". Może być?
-Eeeeee. Dobra.

W kolejnych dniach pan Bogumił pokazywał pani Bożence jak ma się zachowywać generator fali nośnej, zwłaszcza w przypadku renegocjacji połączenia oraz zakłóceń na linii. Pan Mietek przechodził intensywny kurs HTMLa (oczywiście w wersji zerojedynkowej). Po tygodniu do grupy "Sendbajt" dołączyła jeszcze pani Wanda - dobra znajoma pani Bożenki, która wg niej śpiewała najgłośniej i najpiękniej w całym kościele.
-Bardzo dobrze! - ucieszył się pan Bogumił - pani będzie naszym nadajnikiem oraz modulatorem!
-Ale nic nie wiem! Nie umiem! - płakała pani Wanda.
-Jak to nic ? Niech pani powie "pi pi pi pioooupipaupi- oiopppipipiapappe pi pi"
-pi pi pi pioooupipaupi... jak było dalej ?
-...oiopppipipiapappe pi pi ...jeszcze raz!
-pi pi pi pioooupipaupioiopppipipiappe pi pi ...dobrze ?
-Opuściła pani jedno pa, ale korekcja błędów modemu odbiorczego powinna sobie z tym poradzić. Poza tym doskonale.
-Panie Mietku!
-Słucham.
-Proszę przebudować nasz aparat tak, aby drugi mikrofon był połączony szeregowo z pierwszym, poprzez układ, który pan zaprojektuje tak, aby sygnał z drugiego mikrofonu modulował sygnał pierwszego fazowo, amplitudowo lub częstotliwościowo, w zależności od położenia przełącznika P3. Druga słuchawka ma mieć dodatkowy filtr srodkowoprzepustowy na 1200 Hz ...zresztą tu ma pan wstępny projekt.
-Jasna sprawa, tylko co z tymi krokodylkami, zostają jak są ?
-Tak, i niech pan skołuje jakieś 50 metrów czarnego kabla telefonicznego.
-To się da zrobić.

Następny tydzień upłynął na przygotowaniach. Pan Bogumił zarywał noce, symulując na kartce małą sieć ethernet na sześć komputerów. Bawił się kopiując pliki między stanowiskami lub uruchamiając programy na serwerze. Zabawa ta kosztowała go co prawda dwie ryzy papieru do kserokopiarek, ale jego wiedza o działaniu sieci wzrosła niepomiernie.

-Nasza pierwsza akcja? No cóż, to było w piwnicy naszego bloku. Około godziny 23:00 zaopatrzeni w latarki, hackomat (jak nazwaliśmy nasz przyrząd) oraz koszyk na ziemniaki i torbę na kompoty zeszliśmy do piwnicy. Mietek od razu odszukał skrzynkę z napisem 'TP' i wyjął z torby pęk kluczy. Po chwili nasz hackomat był na linii i mieliśmy dialtone. Wg planu najpierw wykręciłem numer do naszego znajomego BBSu. Panie zajęły miejsca przy mikrofonach, Mietek przyłożył swoja słuchawkę do ucha, ja swoja i przygotowałem papier i kredki (ołówki mi się już wtedy skończyły). Pierwsza próba zalogowania nie powiodła się, ponieważ pani Wanda z wrażenia krzyknęła do mikrofonu i zdalny modem nas rozłączył. Jednak za drugim razem udało się doprowadzić do połączenia, co prawda tylko 120 bps, ale jak na początek to chyba i tak nieźle. Mietek szybko załapał o co chodzi, później już sam odbierał i deszyfrował wiadomości. Dzięki temu ja mogłem się zająć przetwarzaniem danych. Naprawdę byłoby z nami krucho, gdyby nie to, że Mietek pożyczył od swojego syna kalkulator. To był taki prosty kalkulator, ale miał co trzeba, tzn. dodawanie i mnożenie. Kiedy już się zalogowałem do systemu pierwszą rzeczą jaką zrobiłem było przejęcie praw menadżera BBSu wg mojej metody obmyślonej z pół roku wcześniej. Nie spodziewałem się że pójdzie aż tak łatwo. Niestety po 15 minutach połączenia pani Bożenka nie wytrzymała i powiedziała, że nie może dłużej krzyczeć "aaaa", że ona też chce być procesorem i inne takie bzdury... Przez nią zerwaliśmy takie świetnie zapowiadające się haczenie. Ale nic to. Zdążyłem i tak skasować większość plików systemowych. Kiedy Mietek doprowadził swoją żonę do porządku i mogliśmy już kontynuować postanowiliśmy spróbować czegoś innego. Połączyliśmy się z serwerem dosyć dużej firmy L*** z naszego miasta. Okazało się, że mają aktywne konto guest. Nic prostszego. Po wejściu do systemu w ciągu 5 minut zdobyłem uprawnienia roota i ku mojej nieopisanej radości okazało się, że serwer ma łącze z inernetem. Niedowierzając sprawdziłem całą kartkę obliczeń, czy nie pomyliłem się czasem przy dodawaniu liczb ujemnych w systemie ósemkowym, bo z tym miałem zawsze trochę kłopotu. No ale wszystko się potwierdziło. Zakryłem mikrofon ręką i krzyknąłem do Mietka: Udało się! Jesteśmy w Internecie! Niestety nasze panie wytwarzały taki zgiełk, że prawdopodobnie mnie i tak nie usłyszał. Ale ja już byłem tam gdzie chciałem być zawsze. Pierwsze co zrobiłem to połączyłem się z serwerem firmy Seagate Technologies (znałem dobrze ich system operacyjny z jednej książki) i włamałem się na stronę WWW. Nie tracąc czasu, przekazałem pałeczkę naszemu specowi od HTMLa , czyli panu Mietkowi, sam zaś zająłem jego miejsce. Tak jak się umówiliśmy wcześniej, Mietek dokonał zmian bezpośrednio w kodzie HTML przy pomocy edytora dysku na serwerze. Teraz trudne zadanie czekało panią Wandę. Musiała nadawać przez 20 minut tekst naszego manifestu...

Kolejne miesiące płynęły grupie "Sendbajt" szybko. Po pierwszych sukcesach na stronach WWW próbowali włamywania na amerykańskie serwery wojskowe i rządowe, co było od zawsze skrytym marzeniem Bogumiła S. Niestety, pomimo poprawienia (na skutek zaprawy członków "Sendbajt") parametrów transmisji (dochodziła ona do 1200 bps ) nie dało się w dalszym ciągu ściągać większych plików binarnych. Rekordem grupy był download kodu źródłowego do Internet Explorera v2.0 (po włamaniu na serwer firmy Microsoft). Poprawiło to nawigację w sieci www, gdyż pan Mietek nauczył się tego kodu na pamięć i robił po prostu za przeglądarkę (jeśli zachodziła potrzeba, to szkicował na kartce jpgi i gify, żeby każdy mógł podziwiać szatę graficzną danej strony). Tymczasem pan Bogumił zaliczał coraz to nowe miejsca www, haczył i ewentualnie niszczył serwery internetowe jeden za drugim. Jednym słowem grupa rozwijała się i z dnia na dzień stawała się w Sieci coraz bardziej popularna.

Na wszystkich administratorów padł blady strach. Większość z nich zaczęła do wymiany informacji używać tradycyjnej poczty snail-mail, do tego stopnia byli sterroryzowani przez członków grupy "Sendbajt". Oczywiście przez cały ten czas grupa korzystała z różnych numerów telefonów, początkowo sąsiadów z bloku, ale później pan Mietek wynalazł świetne miejsce koło przedszkola, dwie ulice dalej. Chodzili tam więc nocami, wpinali hackomat i siadali w krzakach, z daleka od ludzi. Pewnie spodziewacie się, że w końcu policja nakryła grupę "Sendbajt" i zirytowani admini ukamienowali za miastem jej członków , względnie Bogumił S. wylądował w więzieniu jak przystało na hackera-legendę? Otóż nie.

Działalność grupy trwałaby zapewne po dziś dzień, gdyby pan Bogumił nie odkrył nowej pasji życiowej - mianowicie wędkarstwa. Niestety, bez pana Bogumiła grupa "Sendbajt" szybko się rozpadła. Spotykają się jednak czasem w piwnicy jak za starych czasów i przesiadują na IRCu lub pan Bogumił ściąga sobie stronki o wędkarstwie... Poza tym są szczęśliwi. Admini też, że cała sprawa przycichła. Nadal wydaje im się, że ich systemy są dobrze zabezpieczone i mogą spać spokojnie.
Niech śpią...

---

Jest 10 typów ludzi - ci, którzy znają system binarny i ci, którzy go nie znają

Paweł
Jaki jest typ twojej partnerki?:

kobieta - INTERNET:
kobieta z trudnym dostepem

kobieta - SERWER:
zawsze zajeta kiedy jej potrzebujesz

kobieta - WINDOWS:
wszyscy wiedza, ze nic nie potrafi zrobic poprawnie, ale nikt nie
moze bez niej zyć

kobieta - EXCEL:
mowia, ze potrafi wiele, ale zwykle uzywasz jej do czterech
podstawowych potrzeb

kobieta - DOS:
kazdy ja mial co najmniej raz, ale nikt juz jej nie chce

kobieta - WIRUS:
znana takze jako "zona"; przychodzi gdy sie nie spodziewasz,
instaluje sie i
zuzywa wszystkie twoje zasoby.
Gdy probujesz ja odinstalowac, zwykle cos stracisz, ale gdy nie
probujesz - tracisz wszystko

kobieta - WYGASZACZ EKRANU:
nie jest wiele warta, ale przynajmniej jest z nia troche zabawy

kobieta - RAM:
zapomina o wszystkim kiedy ja odlaczasz

kobieta - DYSK TWARDY:
pamieta o wszystkim. Na zawsze

kobieta - MULTIMEDIA:
sprawia, ze okropne rzeczy wygladaja calkiem ladnie

kobieta - UZYTKOWNIK:
spieprzy wszystko, czego sie dotknie i zawsze chce wiecej niz jej
potrzeba

kobieta - CD-ROM:
jest coraz szybsza i szybsza

kobieta - E-MAIL:
na kazde dziesiec jej wypowiedzi, osiem to kompletna beznadzieja
Dawno, dawno temu, była sobie mała internautka, a nazywała sie Czerwony K-pturek. Codziennie chatowala sobie z przyjaciółmi na kanale #las, aż tu pewnego dnia dostała maila od Mamy, w którym było napisane:

"Kochana Córeczko, w załączniku przesyłam Ci pliki HTMLowe dla Babci. ZaFTPuj się, proszę, na konto Babci i daj jej te pliki, bo są jej potrzebne, żeby postawić sobie strone webową. Całuję. Mama"

Tak więc nasza mała internautka odpaliła sobie Windowsowego FTPa i zalogowała się jako "K-pturek", żeby przesłac babci pliki, które właśnie dostała od mamy. Akurat ściągała załącznik ze swojego konta webmailowego gdy nagle dostała przez ICQa wiadomość od uźytkownika o adresie e-wilk@hacker.las.com.

K-pturek grzecznie odpowiedział na ICQową wiadomość, na co E-wilk uprzejmie ją pozdrowił i zapytał dokąd to się wybierała.

K-pturek odpowiedział: - Loguję sie na konto Babci, żeby przeFTPowac parę plików potrzebnych do postawienia własnej strony webowej.

Po takiej odpowiedzi E-wilk zatelnetował się na skróty i połączył się z kontem Babci pierwszy. Gdy konto babci zapytało go o login ID, wstukał "k-pturek", scrackował hasło i wszedł na konto.

Babcia, gdy zorientowała się, że to nie K-pturek tylko ktoś inny, natychmiast skillowała mu process, ale niestety E-wilk był szybszy. Zrobił jej ICMP flood'a na wszystkie porty, których firewall babci nie pilnował, firewall sie wywalił, a E-wilk zmienił hasło Babci. Potem przyznał sobie prawa ROOTa i zmienił system operacyjny na nowy, który nawet interfejsem przypominał stary system babci.

A gdy już wszystko było zainstalowane, rozgoscił się na koncie babci podszywając się pod dotychczasową właścicielkę. Po chwili zalogował sie K-pturek i po wejściu na konto babci zorientował się, że coś sie tu zmieniło. Zatalkowal szybko do babci i zapytał:

- Babciu, a dlaczego masz taką wielką quote na dysku ?

- Żeby lepiej pomieścić Twoje pliki.

- Babciu, a dlaczego masz taki nowoczesny interfejs graficzny ?

- Żeby lepiej skatalogowac Twoje pliki.

K-pturek poczuł, że coś tu jest nie tak:

- Babciu, a dlaczego masz prawa ROOTa ?

- Żeby Cię lepiej scrackowac !

Po takiej rozmowie nawet mały łatwowierny K-pturek rozpoznał, że to wcale nie Babcia i szybkim whois sprawdziła, że jej rozmówca talkowal z konta e-wilk@hacker.las.com. K-pturek natychmiast wyslał maila do security@cyberspace.cop.org żeby poskarżyć się na oszusta.

Przebiegły E-wilk spróbował zablokować K-pturkowi serwer POP3 przeciążajac pamięć, ale na szczęście K-pturek zdążył w porę kliknąć guzik Wyślij. Po chwili na serwer wszedł Sysop z cyberspace.cop, który błyskawicznie odczytał adres IP E-wilka, zoverride'ował mu prawa dostępu i sam sobie przyznał profil ROOTa.

Zanim E-wilk sie zorientował, Sysop skillował mu proces i zalożył bana na całą domenę. A z Trash'a systemu operacyjnego E-wilka udało się odzyskać tabele partycji starego systemu Babci, dzięki czemu można było odtworzyć starą konfigurację. Dzięki pomocy K-pturka i dzielnego Sysopa, Babcia mogla dokończyć formatowanie w HTMLu i postawiła wspaniałą stronę webową z dostępem 10 kilo na sekundę. Stronę Babci podziwiali wszyscy jak Sieć dluga i szeroka, i w krótkim czasie nabili jej rekordową liczbe hitów . ...

I wszyscy żyli długo i szczęśliwie.

- ups mam nadzieję,że przetrwa jednak tradycyjna bajka o Czerwonym Kapturku
ZUPA DNIA – dla korzystających z Windows

Rozmowa klienta z kelnerem!

Kelner: Dzień dobry. Jestem Bill i będę pańskim kelnerem do spraw
technicznych. W czym problem?

Klient: W mojej zupie jest mucha!

Kelner: Proszę spróbować jeszcze raz, może następnym razem nie będzie
muchy.

Klient: Nie, jest tam dalej.

Kelner: Może to z powodu sposobu jedzenia zupy; proszę spróbować
widelcem.

Klient: Nawet jak używam widelca, w zupie dalej jest mucha.

Kelner: Może zupa nie jest kompatybilna z talerzem; jakiego talerza pan
używa?

Klient: Talerza DO ZUPY!

Kelner: Hmmm, to powinno działać. Może to problem z konfiguracją; jak
ten talerz został ustawiony?

Klient: Przyniósł go pan na tacy; co to ma wspólnego z muchą w mojej
zupie?

Kelner: Czy pamięta pan, co pan robił przed zauważeniem muchy w zupie?

Klient: Usiadłem i zamówiłem Zupę Dnia!

Kelner: Czy myślał pan o zrobieniu upgrade zupy do najnowszej wersji
Zupy Dnia?

Klient: Macie codziennie więcej niż jedną Zupę Dnia?

Kelner: Tak, Zupa Dnia jest zmieniana co godzinę.

Klient: Więc jaka jest teraz Zupa Dnia?

Kelner: Aktualną Zupą Dnia jest zupa pomidorowa.

Klient: Dobrze. Prosze wiec mi przynieść zupę pomidorową i rachunek.
Spieszę się.

Kelner odchodzi i powraca z nowym talerzem zupy i rachunkiem.

Kelner: Proszę. Zupa Dnia i rachunek.

Klient: To jest zupa ziemniaczana.

Kelner: Tak, zupa pomidorowa nie jest jeszcze gotowa.

Klient: Jestem głodny, zjem już wszystko.

Kelner odchodzi.

Klient: Kelner! W mojej zupie jest karaluch! (...)

Rachunek:
Zupa Dnia $ 5.00
Upgrade do najnowszej Zupy Dnia $ 2.50
Dostep do wsparcia technicznego $10.00
PS. Robak w zupie jest dostarczany nieodpłatnie
(Problem będzie naprawiony z jutrzejszą Zupą Dnia)
Mała dziewczynka stoi na ulicy i płacze, ludzie ją pytają:
- Dlaczego płaczesz?
- Bo się zgubiłam.
- A jak się nazywasz?
- Nie wiem.
- A jak się nazywa twoja mama?
- Nie wiem.
- A swój adres znasz?
- tak - odpowiada dzieczynka - wu-wu-wu-kropka-basia-kropka-pe-el.
Sl@o napisał(a):...
- A swój adres znasz?
- tak - odpowiada dzieczynka - wu-wu-wu-kropka-basia-kropka-pe-el.
Sprawdziłem i nie ma takiego adresu
MisterMag napisał(a):Sprawdziłem i nie ma takiego adresu
Jest za to  marysia.pl i  ula.pl
Jestem albańskim wirusem komputerowym ale z uwagi na słabe
techniczne zaawansowanie mego kraju nie mogę nic Ci zrobić.
Proszę skasuj sobie jakis plik i przeslij mnie dalej.
Podobno autentyczne z grup dyskusyjnych:

Pytanie:
Czy dla sieci 10MB/s i 100MB/s musi być inna kabel?

Odpowiedź:
Inna kabel od czego.
Jeśli Twoja mieć kabel kateria 5, to ona może przenieść mnóstwo bita na
sekunda 10 a nawet 100.
Jeśli Twoja mieć kabel od żelazko to musieć zmienić.
Twoja może przeczytać FAQ (pytania co być zadawane mnóstwo często) i tam
sprawdzić czy Wasz kabla się nadawać.
(FAQ rodzić się w bólach ale istnieć już).Aha, Twoja może też przeczytać
archiwum ta grupa.

Pytanie:
Stoi sobie serwerek.
Nikt go nie ruszał.
Pewnego dnia przestał pozwalać cokolwiek wpisać z klawiatury.
Niby klawiatura działa (CapsLocki działają), ale nic nie można wpisać w
login.
Zdalnie mogę się telnentnąć, ale z miejsca nie.
Ani sukinkota zrestartować (zdalnie nie reaguje na shutdown) ani ruszyć z
miejsca.

Odpowiedź:
Piękna historia.
Chwyta za serce, nie pozostawia czytelnika obojętnym.
Przedstawiono tu los samotnego admina-amatora wetkniętego miedzy tryby
bezdusznej maszyny.
Podmiot jest rozdarty wewnętrznie, miota się pomiędzy smutną koniecznością,
a utraconą miłością.
W pierwszych zdaniach autor buduje atmosferę sielankowego spokoju
przepełniającego serwerownię.
Serwer pozostawiony sam sobie wykonuje swoje zadania ku uciesze okolicznej
ludności.
Dalsza część wiąże się ze stopniowym wzrostem napięcia.
Autor po mistrzowsku buduje atmosferę grozy.
Z pozoru zwyczajna sytuacja przeradza się w heroiczny bój skazanego na
tragiczną klęskę człowieka ze złowieszczą maszyną.
Mrożące krew w żyłach, bogate w ekspresji słowa Mistrza powodują,iż każdy
sympatyzuje z Bohaterem.
Razem z nim odczuwamy frustracje,nadzieje, porażkę.
Czytelnik rzucany jest przez spontaniczne zwroty akcji;gdy już jest pewien
sukcesu po zatelnetowaniu,
brutalna rzeczywistość rozwiewa wszelkie nadzieje.
Pisarz nie boi się używać odważnych środków artystycznych by nazwać rzeczy
po imieniu.
Serwer czy tez system to "sukinkot" - symbol upodlenia materii martwej,
niegdyś mającej służyć człowiekowi, dziś stanowiącej jedynie przeszkodę w
uzyskaniu pełni szczęścia.
Serwer nie reaguje na shutdown, drwiąc sobie z cierpiącego administratora,
wykorzystując jego ufność i jakże prawdziwe, dobre chęci.
Autor jest konsekwentny, w pięknym stylu przeprowadza czytelnika przez
zawiłości techniki by ostatecznie przekazać mu smutne,
nie postawione jednak wprost, ale jakże prawdziwe przesłanie.
Wydawałoby się, ze w erze powszechnej znieczulicy niełatwo jest dogłębnie
poruszyć serca ludzi.
Mistrz Tristan w pięknym stylu zaprzecza temu stwierdzeniu.
Dzieło jego w tak krótkich słowach potrafi przekazać olbrzymi ładunek
emocjonalny,
wobec którego absolutnie nikt nie może przejść obojętny.
Bill Gates urodził się i nauczał w wieku XX. Był to czas znaków mrocznych i klęsk straszliwych zapowiadających koniec świata. Oto ustępy z Najnowszego Testamentu (v2.5), które zostały spisane przez autorów natchnionych i znających życie Billa.

1. Nauka o supportingu

Przystąpił do Billa jeden z uczniów i spytał: "Panie co mam robić gdy jakiś palant dzwoni na linię serwisową z banalnym problemem? Czy mam mu wyjaśniać aż 7 razy?" Na to Bill mu odrzekł: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci. Nie 7 lecz 77 razy, ten bowiem kupi nowego Windowsa, kto poradził sobie z poprzednim."

2. Nauka o procesorach

Wtenczas Bill nauczał swoich uczniów w parku. Przystąpili do Niego obłudni użytkownicy Macintosha i spytali: "Mistrzu, w czym procesory AMD ustępują INTELom? Przecież są szybsze, tańsze i tak samo zgodne." I byli szczęśliwi, wiedząc, że zadali pytanie, na które najwięksi mędrcy bali się odpowiadać. Lecz On tylko rzekł im: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam. Procesory INTELA są lepsze od AMDków, tak samo jak stary Quake II jest lepszy od kolorowego Quake'a III. Tylko ten wejdzie do Doliny Krzemowej, kto używa komputera z Windowsem i procesorem Intela." Zdumieli się słysząc tak śmiałą i trafną odpowiedź. Wielu szemrało przeciwko Niemu i nazywało lamerem między sobą, gdyż nie mogli znaleść rady na Jego naukę.

3. Spotkanie z DOSowcami

Bill natenczas wszedł na sympozjum DOSowców i rzekł do nich: "Pokój z wami, moje dzieci. Niech spłynie na was łaska Microsoftu." Lecz oni, nie bacząc na wątłość Billa, zaślepieni gniewem rzucili się na Niego. Gdy razem z uczniami zdołał już uciec wystarczająco daleko ci pytali się Go: "Mistrzu, dlaczego nie rozkazałeś ziemi, aby ich pochłonęła, albo dlaczego nie spaliłeś ich wzrokiem?" Lecz On odpowiedział im tylko: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam. Jest czas strzelania i czas zbierania health'ów."

4. Uzdrowienie opętanego

Bill wraz z uczniami przebywał w gościnie u bogatego kupca. Natenczas przyprowadzili do Niego człowieka szalonego. Toczył on pianę z ust i złorzeczył przeciwko Microsoftowi: "Billu Gatesie, nie boję się Ciebie. Linux jest lepszy od NT-ka, sprawniejszy, stabilniejszy, bardziej wygodny, tańszy..." Lecz Bill tylko rzekł: "Zły duchu, zostaw tego usera" I zły duch odszedł, a człowiek śmiał się i tańczył wraz z rodziną, chwaląc Windowsa i jego twórcę. Użytkownicy Macintosha zaś, widząc to pytali się: "Kim On jest, że ma moc wypędzania złych duchów", lecz uczniowie Jego mówili: "Czyż nie widzicie w Jego słowach kodu źródłowego?" Lecz oni nie widzieli, gdyż znali tylko Apple'a i byli ślepi na świętą naukę.

5. Rozgrzeszenie lamera

Natenczas przystąpił do Billa człowiek, który miał bana na wszystkich polskich kanałach. Bill zaś, widząc jego skruchę, rzekł: "Czy żałujesz przeklinania i puszczania floodów na głównym?" Ten zaś odrzekł: "Żałuję". Wtedy Bill rzekł: "Idź do domu, a przywitasz autoopa na każdym kanale na jaki wejdziesz" Uczniowie Jego, widząc jak traktował grzesznika, dziwili się bardzo, On zaś odrzekł im: "Czyż nie rozumiecie, że należy dbać o lamerów, gdyż nas utrzymują? Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam. Ten tylko wejdzie do Doliny Krzemowej, kto dwóm lamerom sprzeda trzy kopie Windowsa."

6. Przypowieść o miłosiernym userze.

Pytali się uczniowie Billa: "Mistrzu, czy to prawda, że ludzie z szybszymi komputerami są lepsi?" Wtenczas Bill zebrał ich koło siebie i powiedział: "Pewien człowiek wyrzucił przez okno symulację golfa z 94 roku, bo mu się znów zawiesiła. Przypadkiem szedł tym chodnikiem użytkownik PIII 1,5 Ghz + 256 Mb RAMu + GeForce II + dysk 60 Gb. Spojrzał na grę i poszedł dalej. Szedł tędy również właściciel Athlona 1,2 Ghz + 128Mb RAMu + TNT2 Ultra + dysk 20 Gb. Podniósł ją, obejrzał i ponownie wyrzucił. Przypadkiem jednak przechodził tamtędy użytkownik P200 MMX + 32 Mb RAMu + VooDoo1 + dysk 3,2Gb. Zabrał grę do domu, wyczyścił, wsadził w ładne pudełko i tego samego dnia opchnął na aukcji internetowej jako nowy dodatek do Diablo II. Który z nich zasługuje na wejście do Doliny Krzemowej?" Uczniowie zaś odpowiedzieli zgodnie: "Ten trzeci".

7. Nauki Johna Carmacka

Nauczał wtedy pewien pustelnik i programista imieniem John Carmack. Lecz gdy dowiedział się o przybyciu Billa rzekł: "Oto ja was chrzczę wodą, lecz Ten, który przychodzi chrzcić was będzie czystym silikonem." Pytali Billa uczniowie o Johna Carmacka, On zaś odrzekł im: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam. John to twórca Quake'a, największy z proroków. Lecz nawet najbiedniejszy z Doliny Krzemowej ma więcej forsy od niego." Lecz gdy powiedzieli Mu o uwięzieniu Johna przez graczy Unreal Tournament strapił się bardzo, gdyż wiedział, że i Jego czas próby się zbliżał.

8. Uwięzienie Billa

Wtenczas uwięziono Billa za praktyki monopolistyczne. Było z Nim w celi dwóch skazańców. Jeden zawołał pełen pychy: "Jeśli jesteś władcą Microsoftu, panem Doliny Krzemowej to czemu nie rozkażesz swoim prawnikom nas uwolnić?" Lecz drugi odrzekł mu: "Cicho g ł u p c z e, Ten tutaj nic nie uczynił, a my słusznie cierpimy za hackowanie rządowych serwerów." I rzekł do Billa: "Panie, gdy już stąd wyjdziesz, wspomóż sędziów przysięgłych małą zapomogą w moim imieniu." Lecz On odrzekł mu: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci. Jeszcze w tym tygodniu będziesz siedział koło Mnie w zarządzie"

9. Nauka o biednym userze

Gdy nauczał [Bill] zbliżył się do niego przedsiębiorczy user i rzekł: "Panie, używam legalnego softu, nie campuję, gdy gram w Quake'a, zawsze rejestruję nowego Windowsa. Co mam jeszcze robić, by wejść do Doliny Krzemowej?" Na to Bill mu odrzekł: "Kup najnowszy pakiet Microsoft Office ze zniżką" Zmieszał się wtenczas user bardzo i odszedł smutny, gdyż pakiet ten kosztował tyle co nowy komputer w podstawowej konfiguracji. Natenczas rzekł Bill do swoich uczniów: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam. Prędzej Quake III będzie robił 50 klatek na Voodoo2, niż biedny user wejdzie do Doliny Krzemowej."

10. Nauka o MCP

W zaraniach był system zwany Master Control Program jak niezdobyta skała, opoka wśród morza chwiejacych się systemów. I zwracali się uczniowie do Billa : „Jak mamy nawrócić użytkowników MCP skoro ten system jest odporny na wirusy, robaki i ataki typu DoS i nigdy ich nie zawiódł ?”. Zasępił się Bill, bo MCP błyszczał jak diament wśród popiołów, a żaden jego user nawet myśleć nie chciał o innym systemie. I wyszedł Bill na pustynię i tam bez wody i chleba umartwiał się przez trzy noce i trzy dni. Dnia trzeciego powrócił do uczniów i rzekł : „ Otoczmy MCP ze wszystkich stron Windowsami, a wtedy by nie zginąć jak człek na pustyni, będzie musiał się do nich dostosować. A wtedy stanie się nieodporny jak inne szczególnie na RPC”. I zachwycili się uczniowie mądrością Billa, gdyż nic nie może się ostać, gdy raz zacznie współpracować z Windows.
Nie znalazłem tematu "Śmieszne obrazki" więc poniższy rysunek umieszczam w tym temacie.

Edit: musiałem zmienić link, bo poprzedni serwerek padł.
1)
Kiedyś pracowałem z babeczką, której podmieniłem wygaszacz na
czarny ekran. Nie było widać nic - po prostu czarny monitor.
Ona oczywiście nie wiedziała, że to wygaszacz i przyszła kiedyś do
mnie z prośbą, żebym włączył jej komputer. Podszedłem do sprawy
fachowo. Zamyśliłem się, chrząknąłem, znowu zamyśliłem, a potem
poinformowałem ją, że jeden z kabli w komputerze jest luźny. I
trzeba mocno huknąć dłonią w biurko, żeby zaczął stykać. I dla
przykładu uderzyłem mocno w biurko, co okazało się nad wyraz
skuteczne. Oczywiście chodziło o to, żeby poruszyć myszkę i
wyłączyć wygaszacz. Tak mi się ta zabawa spodobała, że byłem
ciekaw kiedy kobitka się zorientuje... Po dwóch miesiącach,
kiedy widziałem jak szkoli nową osobę, i uczy ją umiejętnie
uderzać w biurko "...bo kabelek jest luźny" nie wytrzymałem.

Podszedłem i wyjawiłem całą prawdę... Wiem, mięczak ze mnie...

2)
Kiedyś stworzyłem efekt graficzny, który wyglądał jak
przesuwające się światło w kserokopiarce. Oczywiście nie mogłem
się oprzeć i wbudowałem go w program w biurze. Pracownikom zaś
powiedziałem, że mamy teraz zawansowany program i oprócz
logowania muszą jeszcze przykładać rękę do ekranu - wtedy ekran
skanuje ich odciski palców. Przez prawie miesiąc miałem ubaw,
patrząc jak pięcioro głąbów przed każdym załogowaniem przykłada
rękę do ekranu i czeka aż ekran zeskanuje ich odciski.

Oczywiście bawiłbym się dłużej, gdyby nie szef, który wszedł do
biura z rozdziawioną szczęką, wziął mnie na bok i kazał mi to
natychmiast odinstalować...

3)
Siedzę sobie w kanciapie z kumplem i nagle wpada zaaferowana
kobieta. Wymachuje dyskietką w ręku i mówi, że stacja jej
padła. Pouczyłem ją, że trzeba było zadzwonić (akurat bym się ruszył),
ale w końcu mnie namówiła i razem z kumplem poszliśmy obadać
sprawę. Dochodzimy do jej biurka, ja patrzę, a ona wkłada
dyskietkę do góry nogami i krzyczy, że "Stacja nie działa, a
ona MUSI zgrać co trzeba!". Patrzę na kumpla, on na mnie, widzę że
kumpel już ma powiedzieć Pani w czym rzecz, więc gestem ręki go
uciszam i mówię:
- Bo widzi Pani. Ktoś sfuszerował sprawę! Ma Pani komputer
postawiony do góry nogami... - po czym przekręciłem jednostkę i
wyszedłem z pokoju z kumplem, żeby się wyśmiać.

4)
Zadzwoniła do nas kobitka i stwierdziła, że jakiś ze wskazaniem na chorobę psychiczną
odłączył jej LAN. W życiu babki nie widziałem, ani jej
komputera, ale idę do niej. Akurat nie było jej w boksie, ale
już widzę, co jest grane. Panienka przesunęła sobie komputer z
prawej strony boksu na lewą. A że kabel z sieci był za krótki,
to go odłączyła. Przesunąłem komputer z powrotem na prawą
stronę, wpiąłem dyndającą wtyczkę i napisałem kartkę: "DZIAŁA
TYLKO PO TEJ STRONIE BOKSU!"
Miałem osobiście taki przypadek (więc można to traktować jako anegdotę):
Dzwoni do mnie facet i mówi, że komputer mu zżera dyskietki.
Na chwilę mnie zamurowało (jak to jest możliwe), ale pytam jakie są objawy.
- Wkładam dyskietkę do stacji, słychać stuknięcie, w eksploratorze nie można odczytac zawartości. A poza tym stacja "nie oddaje" dyskietek.
- Jak to nie oddaje?
- No tak, ja już 5 dyskietek do niej włożyłem. A ten przycisk do wyrzucania dyskietek nie działa.
- Rozumiem, zaraz się ktoś u Pana pojawi.
Co prawda nie zrozumiałem do końca tej sytacji, ale nie chciałem przedłużać tej rozmowy, zapisałem nr pokoju. Wysłałem serwisanta do faceta i co się okazało:
2 dni wcześniej - kiedy facet był na urlopie - inna osoba pracując na tym komputerze zgłosiła uszkodzenie stacji dyskietek. Serwisant wyciągnął stacyjkę i obiecał w ciągu kilku dni zamontować nową. Obudowa komputera miała specjalne wyprofilowanie (wlot z przyciskiem) do montażu stacji FDD. Facet wrzucał dyskietki a one wpadały na dno obudowy
W środku obudowy było już kilka dyskietek ...

Facet leci balonem i nagle konstatuje, że kompletnie zgubił drogę.
Wyłącza więc palnik, obniża pułap i zauważa idącego w dole człowieka. Opuszcza balon jeszcze niżej i krzyczy do przechodnia:
- Przepraszam! Czy może mi pan powiedzieć, gdzie jestem?
Gość z dołu:
- Oczywiście!! Jest pan w balonie na ogrzane powietrze, szybuje pan na wysokości 100 m nad powierzchnią ziemi, w kierunku zachodnim.
- Pan musi być informatykiem! - odkrzyknął baloniarz.
- Zgadza się! - słychać z dołu. - Jak pan na to wpadł?
- To proste!, - krzyczy baloniarz - Wszystko co pan mi odpowiedział jest absolutną prawdą z technicznego punktu widzenia. Ale jest zupełnie bezwartościowe dla znalezienia wyjścia z mojej sytuacji.
Na to gość z dołu:
- A pan pewnie jest prezesem zarządu?
- To prawda. - odpowiada baloniarz - A pan jak do tego doszedł?
- To jeszcze prostsze! - krzyczy facet. - Nie wie pan gdzie pan jest, nie wie pan dokąd pan zmierza, ale wymaga pan ode mnie skutecznej pomocy. Jest pan w tym samym miejscu, gdzie pan był przed naszym spotkaniem, z tym że teraz jest to już wyłącznie moja wina.
Przychodzi mężczyzna do Microsoftu i pyta o pracę.
Po rozmowie kwalifikacyjnej zaproponowano mu pracę przy sprzątaniu biura Microsoftu. Mężczyzna zgadza się bez wahania. Pracownik Microsoftu prosi o podanie maila, na który zostanie wysłana informacja o terminie rozpoczęcia pracy. Mężczyzna jednak nie miał adresu poczty elektronicznej i zgodnie z procedurami opracowanymi przez samego Billego Gatesa nie mógł zostać zatrudniony.

Mężczyzna podłamał się, ale jak przystało na prawdziwego Amerykanina nie poddał się. W pierwszym sklepie kupił skrzynkę pomidorów którą sprzedaje w okolicznych domach. Za zarobione dzięki akwizycji pieniądze kupił kolejne dwie, a potem kolejne, kolejne, itd.

Dziś ten mężczyzna zaliczany jest do grupy największych dystrybutorów pomidorów w USA.

Kiedyś odwiedził go agent ubezpieczeniowy przedstawiając swoją ofertę. Po zakończeniu spotkania agent prosi:
- Czy mógłby Pan podać mi adres Pana mail. Wyślę na niego moją propozycję kompleksowej oferty?

- Nie mam maila - odpowiada potentat pomidorowy.

- Ależ - mówi zaskoczony agent - dzięki mailowi można dziś zrobić wszystko. - po czym dodaje - Czy Pan zdaje sobie sprawę kim, w dzisiejszych czasach, mógłby Pan być mając maila?

- Tak - odpowiada potentat - sprzątałbym w Microsofcie.
Internet Explorer jest to aplikacja umożliwiająca przeglądanie zasobów Internetu z komputera osobistego...

... I na odwrót
HTML jest to język opisu stron internetowych

Opis polega na stosowaniu znaczników w klamrach
<znacznik> tekst </znacznik>

Przykład. Życie kobiety
PHP: <?php ?>

<life>
      <tits>
            Maleńki fragment z zycia kobiety.
      <tits>
</life>

<php> ?>

Wyjaśnienia
<life> znaczni poczęcia
<tits> poczatek piersi
</tits> koniec piersi
</life> i juz po zyciu

W praktyce:
codeDivStart()
<life>
      <tits>



codeDivStart()
      <tits>
</life>

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

wyciskamy.pev.pl

Linki

• Pary_anime
• kilka pytań odnośnie ola linux
• Najlepszy Firewall dla Linux'a
• Windows i Linux na 1 komputerze
• linux multimedia studio
• Linux - Ubuntu
• Olá! w Linux+
• Linux to NIE Windows
• Skarb narodĂłw
• : Czat na Skorosze.pl
• Creative Zen V Plus
• zanotowane.pl
• doc.pisz.pl
• pdf.pisz.pl
• wermi.htw.pl

Cytat

Dobre kobiety są lepsze niż dobrzy mężczyźni. Złe kobiety są gorsze niż źli mężczyźni. Marcel Achard
Dobry komplement to nie ten, który słodki, lecz ten, który prawdziwy. Lewandowska Ewa
Aby kraj mógł żyć, trzeba, aby żyły prawa. Adam Mickiewicz
Ograniczony umysł wyżywa się w nieograniczonych ambicjach. Jerzy Drobnik
Gdyby wynik wojny można było przewidzieć, żadnych by nie było. Hermann Bondi